Yaz Gecesi Rüyası

Kulağımda köpüren  deniz
Masamda sarı sarı titreyen idare lambası
Karşımda gülen gözleriyle sevgilim sen
Ve bi bilsen
Ömrüm senin.
Bakarsan her yer yeşillenirdi
Baktın cennet oldu her köşe...

Sana Dair

Gokyuzu gibi sonsuz bi maviliktin
Biraz da beyaz...
Agardiginda gün dağların ardindan
Güneş gulumsediginde
Kenar mahalleli işe koyulmak icin uyandiginda
Yaşlı teyzeleler evinin onunu süpürmek icin egildiginde
Okula yollandiginda kucuk cocuklar
Anneler onlari ugurlamak için kapi esiginde beklediginde
Ekmek parasi diye yola düştüğünde babalar
Sokagin kedisi henüz turuncudan bozma ışığı içtiğinde
Akasyalar tomurcuk verdiginde
Ve dunya milyon kere milyonuncu kez döndüğünde
Bekledim öylece
Ellerim,kalbim,gözüm,gönlüm,geleceğim sensin diye
Sen mavi mavi gülen bir çocuksun
Hayallerim hayallerinde
yer bulur mu dersin?

Bahar Bahçe

Yolumuz uzun sevgili
Göğsümde tam surda yerin
ve gozlerimin içinde
Bilirsin
Bahar geliyor
ciceklenir her yer
kalbimin tum yuz olcumu senin

Sevgiler Atlasi

Sonra sen geldin
Gülüşün ardindan.
Gözlerin ve
parıldayan isiklariyla...
Açtım atlasını kalbinin ellerimle
Gidilmemiş,görülmemiş
keşfedilmemiş güzellikler
 birer birer çarptı yüzüme.
Onlar bir köşede beklerken öyle,
Şehrin bi kenar mahallesinde
gökyüzüne bakıyordum ben.
İçimden usulca tutturarak
söyledim kalbinin türküsünü,
küçük çocuklara düşler kurdurtacak.
Bakarsan dile gelecek,
yine dönecek dünya
öncekilerden daha anlamlı olacak her şey
Ve bir sevda köşe başında duracak.
Gözlerin gözlerime
Ellerin ellerime
atlasi kalbinin iflah olmaz gönlüme...
Ve bilirsin senden yana  yüzüm
Baska türlüsünü demeye varmaz
dilim.

Hayaller

Bir hayal kurdum senli
İçimde deli bi bayram sevinci
Bahçesinde çocuklar oynar
Biter hep yediveren gülleri...
Uzatsan ellerini ellerime
Bir ışık dolacak icimize
Aydınlık,karanlık sokaklar artık
Sokak lambaları sadece mutluluğa
yanacak.
Doğrudur dört defa ela olduğu gözlerinin
tam dört defa...
İçime işleyen hareleriyle birlikte
Bana sorarsan içimin hiç söylenmemiş
türküsü...
Şaşırmak mı,afallamak mı bu benim ki?
Sanki sevda dedikleri bu olsa gerekti.
Şimdi tam vaktidir ellerinin,
tam vaktidir dört defa ela gözlerinin,
kalbimin köşküne yerleşmenin tam vaktidir.
Çok şey var gülüşünde biliyorum
Yıldızlar kadar uzak değil gayrı mutluluk.
Artık aynı dili konusmaya başlayabilir gözlerimiz...

İnanır mısın?

Yakıldın çocuk 45’te

Atom bulutunun içinde

 yükseldi küllerin

Yapıştı insanlığın üstüne

Boğuldun ve 15’te.

Adına milenyum derler

Uzay çağında

Herkesler gördü seni

O kadar o kadar küçüktün ki

Belki bi elma şekeri

Ya da atlıkarınca

Hayal ederdin en çok

Mülteci kaldın

Hayallerin bile mülteci

Ve kaldırıp koyamadı insanoğlu seni

Bir köşeye

sadece yaşa diye…

Ve bundan gayrı

vurdukça  dalgalar kıyıya

Utanacak  desem insanlık

İnanır mısın?

Öyle

Sanki iskambilden kağıttı her şey. Konuşunca yıkılacaktı.

Hoşça kal Himmet Ağabey...

    Şeker Kamil,Himmet Ağa,Hasip,Bekçi Zeynel,Selim…İsimleri aklımdan geçirirken bile yüzümde tebessüm oluşturan o güzel insan Zeki Alasya…Çocukluğumun saf,ton ton ve sağlam abisi.O da tıpkı Kemal Sunal,Adile Naşit,Hulusi Kentmen,Kadir Savun ve ismini yazamadığım nice güzel insan gibi sessiz sedasız çekip gitti bu dünyadan.Ve artık iyice kanıksadım ki büyümek demek bu sanırım.Büyüdükçe çocukluk,ilk gençlik kahramanlarımız birer birer göçüp gitmeye başlayınca anladım hiç de matah bir şey değil bu büyümek hali.Varsın çocukken oturduğum koltuktan sarkıttığım o ayacıklarım değmesin yere.Hep çocuk kalsam da Şeker Kamil’ler, Kaymakam Cafer’ler, Hafize Ana’lar yanı başımızda olsa…

    Artık filmlerinle yaşamaya devam edeceksin Himmet Ağa dimağımda.Ve evet biz büyümeye devam edeceğiz üzülsem de yana yakıla…

                

Özgecan...

 

   

         Unutacağız seni de Özgecan.Tıpkı diğerleri gibi..Güldünya gibi,Pippa Bacca gibi…Adını bile duyamadığımız,sadece kadın olduğu için katledilen binlercesi gibi.Adına ağdalı laflar dizilecek.Devlet büyükleri ellerini birleştirecek önlerinde.Parmakları biribirine geçmiş,yağlı ve riyalı parmakları.Yüzlerinde her gün değiştirdikleri  birer maskeyle. Enine,boyuna,kalıbına bakmadan,ederim nedir diye düşünmeden çıkan birkaç insanımsı ise aklınca hala içinde bulunduğu kokuşmuşluğu görmeksizin senin mini eteğine takılıp kalacak.Kadını hala meta olarak görenler pervasızca  laflar edecekler tükürükleri kendilerine doğru.Hala sisteminin ne kadar kokuştuğunu görmeyenler,görmek istemeyenler olacak.ABD’de var ama diyecekler sanki burda olması gerekirmiş gibi.Her konuda orayla yarışıyorduk değil mi?Kınamalar,yermeler,ağız dolusu küfürler yazık ki seni geri getirmeyecek. Sen öldüğünle kalacaksın.Birileri  ama içten göz yaşı dökecek senin için,gerçekten.Sonraysa  hepimiz hayatın akışına bırakacağız kendimizi.Ta ki yeni bir kadın cinayetine kadar.Küçük hanımlar,küçük beyler!Yirmisinde bir genç kız bizler sıcak yataklarımızda uyurken katledildi.Kelime acz içinde kalsa da vahşeti anlatmaya.Umarsızlığımın doruklarına çıktığım şu an,şu dakika ne söylesem kafi gelmeyecek huzur içinde uyu Özgecan demekten başka!!

Bu Akşam

Şimdi nasıl ölmeli bu akşam?
İçerek mi yuvarlarına kadar
Nefes nefes çekerek mi içine
zehrini
paslı hançerini saplayarak mı
bağrına?
Dalıp giderek mi yoksa geceye
Tanınmadığın kenar mahallerde kaybolarak mı?
Uzayıp giden ışığın var mıdır söyleyeceği
Yeni bir hayat var mıdır bekleyen beni
Yırtarak boy verir mi karanlıkları sevi
Kim bilir vardır belki onun da bir diyeceği
Şimdi,
ölmeli mi bu akşam?

12 EYLÜL

Yoruma açıktır

Yürüdüğün yollar

Dalıp gittiğin deniz

Yediğin yemek sahilde

Açıktır yoruma

Elleri bir bebeğin

Gülüşü,Aydınlık gülüşü

Bebeğin…

Eylül oysa hep karanlık taşır

Ne yoruma açıktır ne geleceğe…

Ümide,yarınlara,insanlığa

Düşmandır.

Alır gider ışığı üstümüzden

Yıllardır.

Çünkü Eylül

Hele de on ikisindeyse

Netekim

Karanlık taşır…

Temmuz’da

Üstelik renksiz de değildi

Bilmem kaç ekranlı televizyonlarda

Canlı canlı

Cayır cayır

Ülkenin vicdanı yakılırken

Sivas yerinde

93’tü yıl

Ve çocuktum…

Ki çok büyük sayılmazlardı onlarda!

Renkliydi üstelik,

Daha yakından görmek içindi belki

Türlü kokuşmuşluklarını,

Orta Çağın engizisyonunu.

Sonra pişmiş bir utanmazlıkla geçtiler

Yine o çok renkli ve bilmem kaç ekranlı

Televizyonlarının karşısına

Gerinerek,zehirli pişkinlikleriyle…

Sizler kendi karanlıklarınızda kahroldukça

And olsun ki

Onlar,o  güzel insanlar aydınlatmaya

Devam edecekler yolumuzu...

Anne

Bir yerlerde sevgiler bölüşülür

Ve anneler o pak elleriyle

Geleceği yoğurur

Durmadan,usanmadan

Bazen o küçük kızın minik gözlerinde

Kimi zamanda adam olacak çocuğun ellerinde

Yapar bunu

Bir dünya kurar ona

Hiç çıkarsız

Dilimde ne güzel bir kelime,

Gönlümde nasıl bir ilk aşksın sen

Anne…

Berkin'e!

Hoşça kal çocuk

Hoşça kal kara gözlü

Kara çocuk

Hoşça kal elleri ekmek tutan

Hayalleri mavi

Mavi çocuk

Şimdi ürperten bir soğuk

İşler mi içlerine?

Sana yaşamak hep on dördünde

Gülen gözlerinle…

Selam  kocaman yüreğine

Selam  çocuk!

Bir Umarsızlığın Şiiri

Korkuyorum kıstaracaklar seni

Köşe başında

Eğri büğrü taş sokaklarda

Elleri karanlık

Zifiri gecenin ayazında

Kıstıracaklar

Yollarda yağmurun pası

Tüm seslerin yitecek sanki

Alacaklar belki bulutları üzerinden

Sonra güneşi,toprağı

Bir bir…

Ah karanlıklara gömecekler seni

Dört koldan yapacaklar bunu

Zakkum kokacak nefesleri

Yavaş yavaş alacaklar

Gözlerinden ışığı

Saat gecenin üçü

Yapacaklar

Kimseler yokken

Sokak köpekleri  elini ayağını çekmişken

Kıstıracaklar

Kıyacaklar sana inan bana…

(Ali İsmail'lere...)

Engereğin Gözü

Sürgülendi sonra kapı nedensiz

Aralık kalmasın diye

Sürgülendi bilmem kaç harfle

Soğuk çok soğuk

Yürekleri sağır edecek bir sessizlikle

Bitecek yediveren gülleri

Yitecek şimdi

Engerek olacak kalbim

Zehrini usul usul içerek…

Bir Düşün Hikayesi

Tut ki çiçekler açar içimde

Durmadan,hiç durmadan

Boy verirler.

Tut ki sevdim seni

beklentisiz…

Sokak başlarında bekledim tut ki.

Islandım sonra…

Cigaramın dumanı yakar gözümü

Boğuk boğuk öksürtür

Utanıp,sıkılırım sonra

Sokak köpekleri bile umursamaz beni

Havlamaya  yeltenmez tut ki

Bozuk yollar,sarı sıcak sokak lambaları

Yoldaş olur şimdi bana.

Tuttursam o an bir türkü hisli

Ve bir ıslık…

Belki gerçek yapmaya o düşü.

Tut! Çiçekler açsın içimizde.