Bu Akşam

Şimdi nasıl ölmeli bu akşam?
İçerek mi yuvarlarına kadar
Nefes nefes çekerek mi içine
zehrini
paslı hançerini saplayarak mı
bağrına?
Dalıp giderek mi yoksa geceye
Tanınmadığın kenar mahallerde kaybolarak mı?
Uzayıp giden ışığın var mıdır söyleyeceği
Yeni bir hayat var mıdır bekleyen beni
Yırtarak boy verir mi karanlıkları sevi
Kim bilir vardır belki onun da bir diyeceği
Şimdi,
ölmeli mi bu akşam?

12 EYLÜL

Yoruma açıktır

Yürüdüğün yollar

Dalıp gittiğin deniz

Yediğin yemek sahilde

Açıktır yoruma

Elleri bir bebeğin

Gülüşü,Aydınlık gülüşü

Bebeğin…

Eylül oysa hep karanlık taşır

Ne yoruma açıktır ne geleceğe…

Ümide,yarınlara,insanlığa

Düşmandır.

Alır gider ışığı üstümüzden

Yıllardır.

Çünkü Eylül

Hele de on ikisindeyse

Netekim

Karanlık taşır…

Temmuz’da

Üstelik renksiz de değildi

Bilmem kaç ekranlı televizyonlarda

Canlı canlı

Cayır cayır

Ülkenin vicdanı yakılırken

Sivas yerinde

93’tü yıl

Ve çocuktum…

Ki çok büyük sayılmazlardı onlarda!

Renkliydi üstelik,

Daha yakından görmek içindi belki

Türlü kokuşmuşluklarını,

Orta Çağın engizisyonunu.

Sonra pişmiş bir utanmazlıkla geçtiler

Yine o çok renkli ve bilmem kaç ekranlı

Televizyonlarının karşısına

Gerinerek,zehirli pişkinlikleriyle…

Sizler kendi karanlıklarınızda kahroldukça

And olsun ki

Onlar,o  güzel insanlar aydınlatmaya

Devam edecekler yolumuzu...

Anne

Bir yerlerde sevgiler bölüşülür

Ve anneler o pak elleriyle

Geleceği yoğurur

Durmadan,usanmadan

Bazen o küçük kızın minik gözlerinde

Kimi zamanda adam olacak çocuğun ellerinde

Yapar bunu

Bir dünya kurar ona

Hiç çıkarsız

Dilimde ne güzel bir kelime,

Gönlümde nasıl bir ilk aşksın sen

Anne…

Berkin'e!

Hoşça kal çocuk

Hoşça kal kara gözlü

Kara çocuk

Hoşça kal elleri ekmek tutan

Hayalleri mavi

Mavi çocuk

Şimdi ürperten bir soğuk

İşler mi içlerine?

Sana yaşamak hep on dördünde

Gülen gözlerinle…

Selam  kocaman yüreğine

Selam  çocuk!