Şeker Kamil,Himmet Ağa,Hasip,Bekçi Zeynel,Selim…İsimleri aklımdan geçirirken bile yüzümde tebessüm oluşturan o güzel insan Zeki Alasya…Çocukluğumun saf,ton ton ve sağlam abisi.O da tıpkı Kemal Sunal,Adile Naşit,Hulusi Kentmen,Kadir Savun ve ismini yazamadığım nice güzel insan gibi sessiz sedasız çekip gitti bu dünyadan.Ve artık iyice kanıksadım ki büyümek demek bu sanırım.Büyüdükçe çocukluk,ilk gençlik kahramanlarımız birer birer göçüp gitmeye başlayınca anladım hiç de matah bir şey değil bu büyümek hali.Varsın çocukken oturduğum koltuktan sarkıttığım o ayacıklarım değmesin yere.Hep çocuk kalsam da Şeker Kamil’ler, Kaymakam Cafer’ler, Hafize Ana’lar yanı başımızda olsa…
Artık filmlerinle yaşamaya devam edeceksin Himmet Ağa dimağımda.Ve evet biz büyümeye devam edeceğiz üzülsem de yana yakıla…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder